سینمای "سه بعدی" می‌رود که بازار سینما را قبضه کند و دور نیست که در سال‌های آینده به صورت جریان اصلی در سینما درآید. از سویی استقبال تماشاگران پیشرفت این تکنیک تازه را تضمین می‌کند و از سوی دیگر بیشتر پروژه‌های بزرگ در هالیوود در این جهت حرکت می‌کنند. روشن است که در سال‌های آینده این تکنیک به شکلی کارآمدتر و آسان‌تر عرضه خواهد شد.

ما در جهان سه بعدی زندگی میکنیم. هیچ جسمی ، بدون داشتن سه بعد برای ما قابل تشخیص نخواهد بود . یک نقطه و یا یک خط هم سه بعد دارند ولی ما با اغماض آنها را بدون بعد و یا یک بعدی مینامیم .

مثلا : وقتی ما یک نقطه را روی یک کاغذ میگذاریم ، هر چقدر هم ریز باشد اگر با ذره بین به آن نگاه کنیم میبینم که دارای مساحتی میباشد. مساحت را با دو بعد اندازه میگیرند ولی قطر نقطه از سطح کاغذ تا روی آن نیز بعد سوم را تشکیل میدهد.

اگر به یک عکس نگاه کنیم ، میبینیم که آنهم سه بعد دارد. طول و عرض عکس دو بعد آنست و بعد سوم عمق آن میباشد.

برای روشن تر شدن موضوع ، فرض کنیم ما از پنجره ای به بیرون نگاه میکنیم . مسلما اجسام بیرون همه سه بعدی هستند و ما آنها را همانطور که هست میبینیم . وقتی به عکسی نگاه میکنیم درست مثل اینست که از پنجره به بیرون نگاه مینمائیم . همان ابعاد را در عمق عکس نیز مشاهده میکنیم .

اگر به یک عکس که منظره ای را نشان میدهد نگاه کنیم میبینیم که مثلا درختی در پشت درخت دیگر قرار دارد و یا در اطراف یک استخر باغچه هائی قرار گرفته اند . این نشان میدهد که ما بعد سوم را هم در عکس مشاهده میکنیم . بنا بر این عکس هم دارای سه بعد میباشد.

در سینما هم وضع به همین منوال است و ما تصاویر را با سه بعد ، درست مثل اینکه از پنجره ای به بیرون نگاه کنیم ، روی پرده میبینیم.

اما در سینمای سه بعدی ، تصاویر از پرده بیرون میآیند و در فضای اطراف ما قرار میگیرند . در این حالت ، فیلم مانند زندگی طبیعی ما میشود و ابعاد را به تمامی در آن حس میکنیم .

برای ساختن و نمایش چنین فیلمی ، در ابتدا از دو رنگ قرمز و آبی و سپس از نور پلاریزه استفاده شد.

علت اینکه ما جسمی را برجسته (دارای سه بعد) میبینیم ، نگاه کردن با دو چشم میباشد. مثلا وقتی یک سیب را در فاصله ده سانتیمتری چشم های خود قرارمیدهیم ، چشم چپ ما قسمت چپ سیب و قسمتی از جلوی آنرا میبیند و چشم راست ما قسمت راست سیب و باز قسمتی از جلوی آنرا میبیند.

ترکیب دید از این دو زاویه به مغز میرسد و ما سیب را برجسته میبینیم .

حال با دوربین فیلمبرداری مخصوصی که دارای دو لنز با زاویه ای مشابه چشم های انسان است از موضوع دلخواه فیلمبرداری میکنیم . در اینحالت جلوی یکی از لنز ها شیشه ای قرمز رنگ قرار گرفته و در جلوی لنز دیگر فیلتر آبی قرار دارد.

بوسیله شاتر مخصوص لنز ها یکی در میان از صحنه عکس میگیرند و در نتیجه نصف صحنه بوسیله لنزی که دارای فیلتر قرمز است و نیم دیگر آن بوسیله لنزی که دارای فیلتر آبی هست فیلمبرداری میشود.

موقع نمایش تماشا چی عینک مخصوصی به چشم میزند که یک شیشه آن قرمز و شیشه دیگر آن آبی میباشد.

در نتیجه صحنه هائی که با فیلتر قرمز فیلمبرداری شده بوسیله چشم چپ و صحنه هائی که با فیلتر آبی فیلمبرداری شده بوسیله چشم راست دیده میشوند.

چون این دو صحنه دارای زاویه دیدی مطابق چشم ها هستند ، تصاویر برجسته دیده میشوند.

روش استفاده از رنگ قرمز و آبی بسرعت کنار گذاشته شد و بجای آن از نور پلاریزه (قطبی ) و فیلتر مخصوص آن استفاده گردید.

شیشه هائی هستند که نور را پلاریزه مینمایند و اگر دو عدد از این شیشه ها را پشت سر هم قرار دهیم و در آن نگاه کنیم بطور عادی همه چیز را میبینیم . اما در همان حال اگر یکی از شیشه ها را نود درجه بگردانیم  دیگر چیزی دیده نمیشود.

علت اینست که یکی از شیشه ها نور را بصورت افقی و دیگری بصورت عمودی پلاریزه مینماید.

برای روشن شدن مطلب به این مثال توجه کنید:

اگر در عمق یک متری آب ساکنی صوتی تولید شود)مثلا انفجار یک ترقه کوچک صورت گیرد) امواج صوتی بصورت کره و به مرکزیت نقطه انفجار با یک فرکانس معین در آب منتشر میشوند.

وقتی این امواج به سطح آب میرسند با اینکه فرکانس آنها تغییر نکرده اما در سطح آب بصورت افقی انتشار میابند. یعنی دیگر بصورت کره نیستند.

فیلتر های مخصوص پلاریزه کردن نور هم شبیه این کار را با نور انجام میدهند و میتوانند آنها را در یک جهت معین پلاریزه کنند.

حال اگر دو عدد از این فیلتر ها را پشت سر هم و جلوی چشم قرار دهیم در حالتیکه هم جهت باشند نور از آنها عبور میکند و ما همه چیز را میبینیم . ولی اگر یکی از آنها را نود درجه بچرخانیم نور پلاریزه دیگر قادر به عبور نخواهد بود و دیگر چیزی دیده نخواهد شد.

در عینکی که تماشاچی فیلم های سه بعدی به چشم میزنند دو شیشه برای پلاریزه کردن نور نصب شده است که نود درجه با هم اختلاف فاز دارند. چون در حین فیلمبرداری عین همین فیلتر ها جلوی لنز ها ی دوربین قرار دارد ، یک چشم فقط تصاویری لنز سمت چپ و چشم دیگر تصاویر لنز سمت راست را مشاهده میکند. و همانطور که گفته شد چون این لنز ها با زاویه مشابه چشم ها از صحنه عکسبرداری میکنند تصاویر برجسته دیده میشود .

در این حالت میبینیم که بازیکنان و اجسام پرده سینما را رها کرده اند و در فضای سالن و در اطراف ما شناور میباشند.

معروف ترین فیلمی که از این نوع در ایران نمایش داده شد فیلم حباب بود.

پرژکتور های سینما در هر ثانیه بیست و چهار فیلم را نشان میدهند و چون این تعداد چشم را خسته میکند با شاتر مخصوصی هر فیلم را دو بار نشان میدهند.

در نتیجه فرکانس نمایش فیلم چهل و هشت فریم در ثانیه میشود و چشم احساس خستگی نمینماید و حرکات نرمتر بنظر میرسند.

در نمایش فیلم های سه بعدی چون نیمی از این فیلم بوسیله چشم چپ و نیم دیگر آن بوسیله چشم راست مشاهده میشوند، فرکانس نمایش نصف شده و چشم ها بعد از مدتی احساس خستگی مینمایند.

اگر ما شیشه های عینک مخصوص تماشای این فیلم ها را بیرون بیاوریم و پشت سر هم و جلوی چشم های خویش قرار دهیم میبینیم که در یک حالت همه چیز از پشت آنها دیده میشود و اگر یکی را نود درجه بچرخانیم ، دیگر چیزی مشاهده نخواهد شد.

با پیشرفت های مداوم در صنعت سینما ، علاوه بر بعد ، روی بو نیز کار شده و در برخی از سینما های آمریکا بوی مناسب با تصویر نیز در فضای سالن پراکنده میکنند . با این تکنیک تماشاچی بیشتر خود را در صحنه میبیند.

همچنین با نصب دستگاههای مخصوصی روی صندلی تماشاچیان، در صورت لزوم حرکاتی را نیز به تماشاچی منتقل میکنند که تماشای فیلم را به حقیقت طبیعی بسیار نزدیکتر مینماید .

نمونه این نوع فیلم ها ، فیلم زلزله بود که قرار بود در ایران به نمایش در آید ولی با پیش آمدن انقلاب موضوع به فراموشی سپرده شد.

در این فیلم هنگامیکه زلزله نشان داده میشد، صندلی تماشاچی نیز میلرزید و حس بودن در محیط را در انسان تولید میکرد.

علم همچنان با سرعت به پیش میرود و باید منتظر باشیم که در صنعت سینما نیز جهش های غول آسای دیگری صورت گیرد.

فیلمهای سه بعدی نوع خاصی از فیلم میباشد که در فیلمبرداری آن به جای 1 دوربین از دو دوربین مخصوص استفاده می شود. در تماشای این فیلم با دید طبیعی چشم، بیننده بسیار اذیت میشود و فقط انبوهی از تصاویر آبی و قرمز درهم را میبیند، ولی وقتی عینک مخصوص سه بعدی )آناگلیف( را به چشمانتان بزنید و فیلم را تماشا کنید، فیلم را بصورت واضح خواهید دید. اما تفاوت فیلمهای سه بعدی با فیلمهای معمولی چیست؟؟ باید گفت وقتی شما عینک را به چشم زدید و به تماشای فیلم پرداختید با یک صحنه توصیف نشدنی روبرو خواهید شد. بله شما فیلم را بصورت سه بعدی خواهید دید، گویی فیلم از صفحه مانیتور یا تلویزیون بیرون زده و همه چیز در دنیای واقعی در جلوی چشمان شما اتفاق می افتد. و این یعنی نهایت هیجان در تماشای یک فیلم.

  شرکت بهبود صنعت آمادگی خود جهت تهیه طرح توجیهی طرح توجیهی سینمای 3 و 4 و 5 بعدی  را اعلام می دارد

  هم اکنون سفارش طرح توجیهی احداث سینمای چند بعدی دهید

استفاده از کلیه مطالب این سایت برای عموم آزاد می باشد ، فقط در راستای حفظ زحمات تیم تولید محتوی ما خواهشمندیم در صورت برداشت از این محتوی لینک ما را درج نمایید. باسپاس