میلان استوجانویچ از محققان این پروژه می‌گوید: نتایج پژوهش ما می‌تواند فرصت‌های جدیدی را در استفاده از نانوربات‌ها جهت کشتن سلول‌های ویژه ایجاد کند که این کار، بدون آسیب‌زدن به سلول انجام می‌شود. در این پروژه ما روی سلول‌ها برچسب‌هایی از جنس فلورسانس نصب کردیم، البته ما می‌توانستیم به جای این برچسب‌ها، از دارو یا مواد سمی برای کشتن سلول استفاده کنیم.

پیش از این نانوربات‌هایی طراحی شده بود که برای دارورسانی به سلول‌ها از آنها استفاده می‌شد. مزیت این نانوربات جدید، توانایی آن در تفکیک سلول‌ها از هم و یافتن یک سلول با ویژگی‌های خاص است.

سلول‌های سرطانی به ندرت ویژگی‌های ساختاری متفاوتی نسبت به سلول‌های سالم دارند به طوری که تفکیک آنها از هم دشوار است؛ بنابراین طراحی دارویی بدون عوارض جانبی بسیار دشوار است. اگر دارو برای رسیدن به یک گیرنده خاص روی سلول سرطانی طراحی شده باشد، سلول‌های سالم حاوی همان گیرنده‌ها نیز آسیب خواهند دید.

بهترین راه برای تفکیک سلول‌ها از هم و یافتن یک سلول ویژه آن است که روی آن سلول ویژگی‌های منحصر به فردی پیدا شود. برای مثال پروتئین‌های موجود در سطح سلول ابزار مناسبی برای شناسایی سلول خواهند بود.

این گروه برای رفع مشکل شناسایی سلول‌های سرطانی، ساختاری طراحی کردند که می‌تواند چندین مولکول را با هم شناسایی کند. این ساختار یک نانوربات است که به صورت خودکار عمل می‌کند. این نانوربات از چند رشته دی ان ای تشکیل شده است که هر رشته دی ان ای به یک آنتی‌بادی ویژه متصل می‌شود. زمانی که این نانوربات به بیمار تزریق می‌شود، بازوهای دی ان ای می‌توانند به پروتئین‌های سطح سلول بچسبند. زمانی که هر سه بازوی نانوربات به گیرنده‌های مورد نظر متصل شد، آنگاه نانوربات می‌توان فعالیت از پیش تعیین شده خود را انجام دهد. تمام این فرآیند می‌تواند در 15 دقیقه اتفاق بی‌افتد و یک مولکول فلورسانس به سلول خونی ویژه‌ای الصاق شود.

منبع : nano.ir