راز ثروتمند شدن نخست در ذهنیت ما نهفته است و نوع تفکر و نگاهی که ما به خود، ثروت و ثروتمندان داریم. این بدان معناست که برای داشتن گران‌بها‌ترین چیز‌ها در زندگی، بیشتر باید روی خود کار کنیم تا این‌که به شانس و کمک دیگران و… تکیه داشته باشیم.
تحقیقات و تجربیات زیادی در زمینۀ ثروت و ثروتمندی انجام شده و در نتیجۀ آنها، عوامل متعددی که به‌سادگی موجب می‌شوند یک فرد، یک سازمان، و یک ملت ثروتمند شوند، شناسایی شده است. یکی از آن عواملِ موثر در ثروتمندی، «عادت به پس‌انداز کردن پول» است.
آیا شما پس‌انداز می‌کنید؟
بار‌ها و بار‌ها به دوستدارانِ کسب شادمانی و ثروتِ بیشتر، پیشنهاد کرده‌ام که «بخشی از درآمدتان را پس‌انداز کنید.» پاسخ کلیشه‌وارِ تقریبا همۀ آنها، این بوده است:
- « مگر پولی می‌ماند که پس‌انداز کنیم؟!»، یا:
- «با کدام پول؟!»
آنها واقعا راست می‌گویند، چون با تفکر و اندیشه و عاداتی که نسبت به پول و مدیریت آن دارند، پس‌انداز کردن تقریبا غیرممکن است.
بهتر است بدانید که یکی از اقتصادهای قوی جهان یعنی «ژاپن»، این قدرت خود را مدیون عادت مردمانش به پس‌انداز کردن است.
حال پرسش این است: «چگونه با هر میزان درآمد بتوانم پس‌انداز کنم؟»
پاسخ آن، در نحوه «مدیریت مالی» است که می‌بایست در زندگی خود اعمال کنید. به این ترتیب که برای هر بخش از نیازهای گوناگون خود، پاسخ مناسب مالی و اقتصادی بیابید:
- نخستین نیاز هر یک از ما، برآورده شدن احتیاجات ضروری زندگیمان است؛ مانند: غذا، پوشاک، مسکن، بهداشت، تحصیل و جابه‌جایی‌های روزمره.
- دومین، نیاز به تامین آتیه و امنیتِ درآمد است. یعنی بدانیم در صورت از کارافتادگی و یا رسیدن به زمان بازنشستگی، درآمد کافی برای یک زندگی راحت و شایسته را خواهیم داشت.
- سومین آنها، نیاز به تفریح، لذت و خوشی است؛ مانند: سفر، تفریحات سالم و هر کاری که انجامش به ما لذت و خوشی سالم و قانونی و اخلاقی می‌دهد.
- چهارمین نیازی که می‌بایست تامین شود، نیاز به انجام کارهای خیر و درستی است که به ما آرامشِ درون می‌دهد و به زندگیمان معنا می‌بخشد؛ مانند: کمک به دیگران، بیماران، نیازمندان واقعی و…
در برنامه مدیریت اقتصادی که به شما پیشنهاد می‌کنم، هدف اصلی این است که شما در کوتاه‌ترین مدت بتوانید به «استقلال مالی» برسید. هر چه سریع‌تر بهتر، هر چه بیشتر بهتر، و هر چه راحت‌تر باز هم بهتر.
استقلال مالی یعنی چه؟
استقلال مالی یعنی این‌که شما برای گذران زندگیتان دیگر مجبور نباشید کار کنید؛ به‌خصوص کاری که دوستش ندارید! نه این‌که تنبل و تن‌پرور شوید، نه! بلکه «صرفا به‌خاطر پول» کار نکنید. کاری را بکنید که دوستش دارید و برای آن خلق شده‌اید (که البته ممکن است همان کاری باشد که هم‌اکنون هم انجامش می‌دهید). اما در هر حالت، در وضعیت استقلال مالی، انگیزۀ اصلی شما برای انجام کار‌هایتان کسب پول نیست.
اما چگونه به این مهم می‌توان دست یافت؛ به‌خصوص سریع، آسان، خوش‌آیند و زیاد؟
راهش این است: با خودتان پیمان ببندید که از این پس، درآمد خود را «در هر شرایطی» مطابق فرمول پیشنهادی در چهار حساب مستقل زیر تقسیم و مدیریت کنید
- ۶۰ درصد از درآمدتان را صرف هزینه‌های ضروری کنید.
- ۲۰ درصد آن را به حساب پس‌انداز «استقلال مالی» واریز کنید (در ادامه، بیشتر در مورد آن گفت‌وگو خواهیم کرد).
- ۱۵ درصد از درآمدتان می‌بایست در حساب «لذت و خوشی» گذاشته شود.
- ۵ درصد را هم به حساب «امور خیر و نیکوکاری» اختصاص بدهید.
با توجه به فرمول بالا، اگر شما یک میلیون تومان درآمد ماهیانه دارید، سهم هر حساب در هر ماه به شرح زیر خواهد بود:
- حساب هزینه‌های ضروری: ۶۰۰ هزار تومان
- حساب استقلال مالی: ۲۰۰ هزار تومان
- حساب لذت و خوشی: ۱۵۰ هزار تومان
- حساب امور خیر: ۵۰ هزار تومان.
اگر می‌خواهید به سرعت، آسان و راحت به استقلال مالی برسید و ثروتمند شوید، به این روش بچسبید و در هر شرایطی خود را موظف بدانید که آن را رعایت کنید و در راه رسیدن به اهداف ارزشمندتان صبور و متین باشید.
ممکن است شما اعتراض کنید!
اعتراض نخست: یک میلیونِ تمام هم هزینه‌های ضروری مرا پاسخ نمی‌دهد؛ چه برسد به ششصد هزار تومان!
پاسخ: دو راه دارید:
- نخست، هزینه‌هایتان را کاهش دهید.
- دوم، درآمدتان را افزایش دهید.
راه سومی وجود ندارد. متاسفم.
اعتراض دوم: با ماهی دویست هزار تومان پس‌انداز مگر می‌شود کاری کرد؟ سالِ آن می‌شود دو میلیون و چهار صد هزار تومان. شما هم دل خوشی دارید!
پاسخ: همین‌طور است که می‌فرمایید، من دلخوش هستم و امیدوار. اگر می‌خواهید که زندگیتان عوض شود، می‌بایست نخست باور‌ها و اندیشه‌هایتان نسبت به پول و ثروت عوض شوند. «عادت به پس‌انداز» مهم‌تر است تا میزان پس‌انداز. عادت کنید که پس‌انداز کنید! به‌یاد داشته باشید: «پس‌انداز، بدهی شما به آینده‌تان است. اهمیت این بدهی کمتر از اقساط وام بانکی و یا پول آب و برق و گاز نیست.»
قوانین حساب استقلال مالی
تحت هیچ شرایطی مجاز به خرج کردن آن نیستید. حتا برای بدهی‌هایی که اگر پرداخت نکنید به زندان می‌روید. حتا برای پرداخت هزینه بیمارستان و درمان و هر هزینه دیگری که به‌ظاهر بسیار مهم و اخلاقی و… می‌آید. هر گز به این پول دست نزنید!
یاد آوری مهم: به‌خاطر داشته باشید که ذهن غیرثروتمند ما، به‌خصوص در آغاز کار، به صد حیله می‌خواهد که ما را به وضعیت پیشین که تنگدستی و ثروتمند نبودن است برگرداند؛ و این وظیفۀ شماست که برای ایجاد این عادت پسندیده و ارزشمند (یعنی عادت به پس‌انداز) و ساختن آینده‌ای روشن، سخت و استوار به روش جدید خود بچسبید و آن را رها نکنید. آگاه باشید که ممکن است ناخودآگاه، خود و یا دیگران تلاش کنید که دلیل یا دلایلی بیاورید که بخواهید عادات جدید و سازندۀ خود را رها کنید.
تنها موردی که شما می‌توانید از حساب استقلال مالی خود برداشت کنید، زمانی است که بخواهید با آن «مرغ تخم‌طلا» بخرید. یعنی سرمایه‌گذاری مطمئن و بدون هرگونه ریسک، که خودش برای خودش سود ایجاد کند؛ مانند: خرید طلا (به‌ویژه طلای خالص که روی آن کار نشده باشد که مجبور شوید دستمزد ساخت پرداخت کنید)، خرید زمین، ملک و ماشین‌آلات تولیدی، و هرگونه سرمایه‌گذاری که سودآور باشد بی‌آن‌که شما مجبور باشید برای سودآور شدن آن کاری کنید. در این مورد می‌توانید با افراد موفق و صاحب‌نظر مشورت کنید. آنها خوشحال خواهند شد شما را یاری دهند که ثروتمند شوید. (برخلاف باور رایج بین عموم مردم، افراد موفق و ثروتمندِ واقعی با کمال میل حاضرند به دیگران کمک کنند که موفق و ثروتمند شوند.)
تنها هنگامی که به «استقلال مالی» رسیدید (و تعریف استقلال مالی را بالا‌تر گفته بودم)، می‌توانید از «سود» ایجاد‌شده (و نه «اصل» آن)، برای رفاهِ بیشتر خود هزینه کنید. پیش از آن، اجازه دهید که این «مرغ تخم‌طلا» به‌قدر کافی رشد کند.
یادآوری مهم: بیشتر مردم متاسفانه مانند همان روستایی که مرغی تخم‌طلا داشت، پس از مدتی طمع می‌کنند و مرغ را به‌خاطر به‌دست آوردن تمام تخم‌های طلا می‌کُشند؛ و آن‌گاه است که متوجه می‌شوند دیگر تخمِ طلایی وجود ندارد! «مرغ را زنده و شاداب نگاه دارید»، به نفع شماست.
قوانین حساب لذت و خوشی
در صورت امکان، مبلغ این حساب را در یک ظرف شیشه‌ای که درِ آن بسته است بریزید (از طریق شکافی که روی در آن ایجاد کرده‌اید)، تا آن را ببینید.
مبلغ جمع‌آوری‌شده می‌بایست در مدت «یک هفته تا حداکثر سه ماه» به‌طور کامل هزینه شود. (تنها یک مبلغ ناچیز همیشه در ظرف باقی بگذارید که ذهنِ ناخودآگاه‌تان امید و شوقِ پُر کردن آن را از دست ندهد.)
تمام مبلغ پس‌اندازشده می‌بایست برای «لذت و خوشی» هزینه شود و نه برای هیچ کار دیگری. آن را برای هر کاری که شما را خشنود می‌سازد می‌توانید هزینه کنید؛ مثل: سفر، تفریح، ماساژ، خوراکی‌های خوشمزه، خرید چیزی که کودکِ درونتان را خوشحال می‌کند، رستوران یا مکانی خاص که در آرزوی رفتن به آنجا بوده‌اید و یا هستید و….
یاد آوری مهم: اگر سفری می‌خواهید بروید که هزینۀ آن بیش از مبلغ پس‌اندازشده است، سعی کنید که نروید. اگر هم ترجیح می‌دهید که این کار انجام شود، برای تامین آن وام بگیرید (از بانک یا جایی که به پرداخت و بازگرداندن آن «اجبار داشته باشید»). هرگز، هرگز، هرگز وسوسه نشوید که از سایر حساب‌ها به این منظور برداشت کنید. یا درآمدتان را بالا‌تر ببرید و یا هزینه‌ها را کاهش دهید؛ و در سخت‌ترین حالت از یک منبع خارجی وام بگیرید.
قوانین حساب امور خیر
این مبلغ را می‌توانید ماهیانه یا سالیانه به روشی که آیین یا باورهای شما حکم می‌کند و از انجام آن احساس آرامش می‌کنید، هزینه کنید.
بسیار مهم است که این کار خیر، بی‌چشمداشت صورت پذیرد و تا حد امکان هیچ‌کس متوجه نشود این امر خیر از طریق چه کسی صورت پذیرفته است (جز شما و خدای شما).
یاد آوری مهم: اگر مبلغ این حساب تکافوی خواسته‌های خیر شما را نمی‌کند، می‌بایست درآمدتان را افزایش دهید نه این‌که از حساب‌های دیگر برداشت کنید. گاهی ممکن است ناخودآگاه بخواهید این قوانین را زیر پا بگذارید و به عادت‌های گذشتۀ خود برگردید و بگویید: «این مبلغ کم است و من چون قصد خیر دارم بهتر است مثلا از حساب استقلال مالی یا لذت و خوشی‌ام برداشت کنم.» بدانید که این می‌تواند نیرنگی از سوی عادت‌های گذشتۀ شما باشد. فریب نخورید و به تعهدات خود و مدیریت مالی که برگزیده‌اید، پای‌بند باشید.
منبع : وب سایت محمود معظمی
