بگذارید اول کمی از زاویه دید دانشمندان به این موضوع نگاه کنیم:
به طور معمول، الکترودهای (میله یا قطعه‌ای رسانا که جریان برق را از خود عبور می‌دهد) استفاده شده در یک ابرخازن (یک قطعه الکترونیکی که می‌تواند در خود مقداری الکتریسیته ذخیره کرده و در صورت نیاز در مدار تخلیه کند) از کربن یا پولیمرهایی (بسپار) تولید می‌شود که می‌توانند جریان برق را به آسانی از خود عبور داده و هدایت کنند. اما تحقیقات جدید نشان داده است که با تغییر این عناصر می‌توان دست به ساخت نوع جدیدی از خازن‌ها زد که علاوه بر مزیت‌های فراوان، منعطف هم باشند.
منگنز دی اکسید، ترکیب پیشنهادی اولیور اشمیت از موسسه Leibniz است که هم ارزان‌تر است، هم برای محیط زیست کم‌خطرتر است.
اما تولید چنین موادی چندان هم راحت نیست. پس متخصصان مجبور بودند که روشی جدید ابداع کنند و آن چیزی نبود جز بمباران الکترونی؛ به این معنی که ترکیبی با ساختار یک اتم منگنز و دو اتم اکسیژن را توسط برخورد دادن با الکترون‌ها تبخیر کرده و سپس بر روی یک نوار رسوب دهند. برای رساندن رسانایی الکتریکی به حداکثر نیز از مقدار بسیار اندکی طلا استفاده کردند.
در نهایت مشاهده شد که این نوع از ابرخازن‌ها نه تنها منعطف بوده و فضای بسیار کم‌تری را اشغال می‌کنند، بلکه ظرفیت آنها نیز بیشتر است.
منگنز از الکترودهای کربنی ارزان‌تر است، اما طلا عنصر گرانی است. بنابراین داشمندان همچنان در تلاش‌اند تا هزینه‌ها را تا میزان ممکن پایین بیاورند.
اما این موضوع برای کاربران به چه معنی است؟ در یک کلام تلفن‌های هوشمندی با مدیریت انرژی بهتر و ضخامت کمتر.
منبع: زومیت
